Biochemische individualiteit

08 Jun, 2022

Door: Angélique De Beule

Voor een optimale gezondheid heeft ieder van ons specifieke behoeften op het vlak van voeding en omgeving. Roger Williams introduceerde in 1956 het begrip biochemische individualiteit en riep aldus collega’s op om hun patiënt/cliënt te benaderen vanuit hun genetische en biochemische authenticiteit. Als een persoon de optimale voedingsstatus niet bereikt die aan zijn of haar individuele behoefte voldoet, kan dit leiden tot genetotrofische ziektes.

Genetotrofische ziektes zijn aandoeningen die het gevolg zijn van een suboptimale in- en opname van één of meerdere nutriënten. Doorheen de jaren zijn er verschillende wetenschappers, artsen zoals Linus Pauling (1968), Jeffrey S. Bland (1991), Bruces N. Ames (2006), Michael J. Gonzalez en Jorge Miranda – Massari (2011) die dit concept verder hebben verfijnd.^1-3 Biochemische individualiteit verklaart o.a. waarom sommige mensen sneller ontgiften dan anderen, de ene persoon goed reageert op de inname van magnesium en de andere er juist diarree van krijgt. M.a.w. de ‘gemiddelde persoon’ bestaat niet en daarom is er ook een steeds grotere vraag naar gepersonaliseerde nutritietherapie.

Het tijdschrift Advances in Nutrition publiceerde in 2018 een artikel rond de gepersonaliseerde inzet van antioxidantsupplementen tijdens sportprestaties. De laatste jaren komt het gebruik van antioxidanten met name in de sportwereld enorm onder druk te staan. De reactieve zuurstof- en stikstofradicalen worden gezien als noodzakelijke signaalmoleculen die juist leiden tot verhoogde fysieke prestaties. Het inzetten van antioxidanten wordt daarom sterk ontmoedigd, daar het tot verminderde moleculaire, biochemische en fysiologische aanpassingen kan leiden. Vandaar dat een Grieks wetenschappelijk sportteam, onder leiding van Dr. Nikos V. Margaritelis, een nieuwe methodologische strategie heeft ontwikkeld die rekening houdt met het antioxidantenprofiel van elke sportindividu.

Bij een groep van honderd deelnemers werd enerzijds gekeken naar hun individuele baseline-redoxstatus en anderzijds naar hun specifieke afwijkende voedingsstatus. Door in deze studie een gerichte suppletie-aanpak te implementeren, kon worden vastgesteld dat het toedienen van antioxidanten enkel positief effect had bij personen die wel degelijk een tekort hadden aan een welbepaald antioxidant zoals vitamine C, E en/of N-acetylcysteïne. Hiermee bevestigen ze de consensusverklaring van het Internationaal Olympische Comité dat voedingssupplementen gunstig kunnen zijn in het aanvullen van voedingstekorten en de daarmee samenhangende ondermaatse sportprestaties ongedaan kunnen maken. In het geval er geen nutritioneel tekort is, levert het lukraak toedienen van antioxidanten – om de algemene oxidatieve stress te bestrijden – niet altijd het gewenste resultaat op. Integendeel; het kan schadelijk worden voor de vooropgestelde doeleinden.^4-5

Precisievoeding staat nog in z’n kinderschoenen. De eenzijdige reductionistische benadering (nutrigenetica) dient daarom verruimt te worden met factoren zoals voeding, beweging en het microbioom (nutri-epigenetica). Op die manier kunnen individuen met een gelijkaardig metabole fenotypering gerichter geholpen worden.⁴
In de praktijk is het dus belangrijk om de keuze, combinatie en dosering van nutriënten individueel aan te passen en hierbij rekening te houden met de voorgeschiedenis, mentale situatie, de invloed van medicatie, polluenten (xeno-oestrogenen, pesticiden), voeding, beweging en slaap. Om zo op een correcte manier te kunnen inspelen op de macro- en micro-nutritionele behoefte van het individu. Enkel dan kan er gestreefd worden naar een optimale fysieke en mentale gezondheid!

www.biok.center

Bronvermelding
1. Dr Roger J. Williams. Biochemical individuality - The Basis for the Genetotrophic Concept. ISBN 9780879838935 -1998.
2. Michael J Gonzalez – Jorg R Miranda Massari. Metabolic correction: a functional explanation of Orthomolecular Medicine. JOM Vol 27 – Nr 1 – 2012.
3. Angélique De Beule. Situering en identificatie van de orthomoleculaire biochemische wetenschap. BIOK Ortho-Biochemische Nutritionist opleiding – Module 2 – 2018.
4. Nikos V Margaritelis et al. Antioxidants in Personalized Nutrition and Exercise. Adv Nutr. 2018 Nov; 9(6): 813–823.
5. Ronald J. Maughan et al. IOC Consensus Statement: Dietary Supplements and the High-Performance Athlete. Int J Sport Nutr Exerc Metab. 2018 Mar 1;28(2):104-12.