Inzicht in eigen insulinecurve helpt bij behandeling overgewicht
12 Feb, 2025
Door Harriët Verkoelen
Insulineresistentie is een groeiend probleem dat wereldwijd tot een reeks chronische aandoeningen leidt. In de Verenigde Staten blijkt ruim 93 procent van de volwassenen insulineresistent te zijn.1 Ook in Nederland neemt het aantal mensen met insulineresistentie en aandoeningen gerelateerd aan insulineresistentie toe, zoals overgewicht, diabetes type 2, hart- en vaatziekten, Alzheimer en Parkinson. Een vroege diagnose van insulineresistentie is essentieel om de progressie van deze aandoeningen te voorkomen of zelfs om te keren. Insulineresistentie is vaak ook een aanwijzing waarom afvallen moeizaam gaat.
Insulineresistentie is een metabole aandoening waarbij cellen minder gevoelig worden voor insuline, wat leidt tot een verhoogde productie van dit hormoon (hyperinsulinemie). Het kan diverse klachten veroorzaken, zoals constante honger, zoetbehoefte, vermoeidheid, buikvet, moeite met afvallen, PCOS, apneu en neurologische aandoeningen. Uiterlijke kenmerken zijn dunner wordend haar, pigmentvlekken, skintags en eeltvorming.2,3 Insulineresistentie kan ook aanwezig zijn zonder duidelijke klachten, wat vroege diagnostische tests noodzakelijk maakt. Hoewel traditionele diagnostische methoden focussen op bloedsuikerwaarden, zoals nuchtere glucose of HbA1c, geven deze slechts een beperkt beeld. Ze vertellen niets over hoeveel insuline nodig is om normale bloedsuikerwaarden te handhaven. De HOMA-IR-methode, die insulineresistentie berekent op basis van nuchtere glucose- en nuchtere insulinewaarde, blijkt eveneens ontoereikend. Bij lichte insulineresistentie kunnen namelijk zowel nuchtere glucose- als insulinewaarde volkomen normaal zijn, terwijl postprandiale (na de maaltijd) insulinewaarden verhoogd zijn. Dat geeft de HOMA-IR niet aan.
Lees het gehele artikel vanaf pagina 10 in OrthoFyto 1/25.
Wilt u het gehele artikel als PDF bestand ontvangen? Bestel het dan hier voor € 3,50.
Bronvermelding:
1. Kottke T, Gupta A, Thomas R. Failing Cardiovascular Health. Journal of the American College of Cardiology 2022;80(2):152-154.
2. Wilcox G. Insulin and insulin resistance. Clin Biochem Rev. 2005;26(2):19-39.
3. Yosipovitch G, DeVore A, Dawn A. Obesity and the skin: skin physiology and skin manifestations of obesity. J Am Acad Dermatol. 2007;56(6):901-16.
4. Kraft JR. Diabetes epidemic and You. FCAP. ISBN 9781425168094.
5. DiNicolantonio JJ, Bhutani J, OKeefe JH, Crofts C. Postprandial insulin assay as the earliest biomarker for diagnosing pre-diabetes, type 2 diabetes and increased cardiovascular risk. Open Heart. 2017;4(2):e000656.
6. Verkoelen H, Govers E, Maas H & Koek GH. Low Carbohydrate Lifestyle Reduces Significantly Insulin Need in Type 2 Diabetes Patients. Interventions in Obesity & Diabetes 2020;4(4):358-364.
7. de Cabo R & Mattson M. Effects of Intermittent Fasting on Health, Aging, and Disease. N Engl J Med 2019;381:2541-51.
8. Ede G. Heel je hoofd. Uitgeverij Lucht. 2024 ISBN: 9789493272729.
9. Sodium, Nutritional Ketosis, and Adrenal Function, via www.virtahealth.com/blog/sodium-nutritional-ketosis-keto-flu-adrenal-function bezocht op 21-11-2024.