Verhoogde doorlaatbaarheid van de darm is risicofactor voor type 2 diabetes

27 Feb, 2017

Er zijn relaties tussen de intestinale microbiota, intestinale permeabiliteit en met obesitas-samenhangende laaggradige ontstekingen. De aard en de klinische betekenis van deze associaties behoeft opheldering. Daarom berekenden onderzoekers van de Universiteit van Queensland, Australië, of er sprake is van een samenhang tussen intestinale permeabiliteit en type 2-diabetes, en zo ja, wat de grootte van die samenhang zou zijn (Cox et al., 2016).

Een totaal van 130 personen met type 2 diabetes (leeftijd: 57,5 ± 6.2 jaar (gemiddelde ± SD); BMI: 30.4 ± 3.2; 45% vrouw) en 161 individuen zonder type 2 diabetes (leeftijd: 37.4 ± 12,5 jaar; BMI: 25.1 ± 3,9; 65% vrouwen) werden opgenomen in de studie. De intestinale permeabiliteit (PRS) werd berekend op basis van metingen van concentraties circulerende lipopolysacchariden (LPS), LPS-bindend-proteïne (LBP) en intestinaal vetzuurbindende eiwit (iFABP). Koppelingen tussen permeabiliteit en type 2 diabetes werden beoordeeld aan de hand van logistische regressie modellen.

Concentraties LPS-bindend proteïne (P < 0.001), intestinaal vetzuurbindende eiwit (P < 0.001) en de darmpermeabiliteit (P < 0.001) waren allemaal significant hoger in de personen met type 2 diabetes. Voor personen met een hoge darmpermeabiliteit (de top 30%), hadden naar verhouding een vijf keer groter risico op diabetes type 2 (CI: 1.72 – 14.95; P = 0.003). Dit in vergelijking met gezonde deelnemers en na correctie voor leeftijd, geslacht en BMI. Er was verder een tendens tot verbeterde voorspelbaarheid wanneer het kenmerk darmpermeabiliteit werd meegewogen in bestaande predictiemodellen voor diabetes type 2 (Area Under the Curve: 0.954 versus 0.962; P = 0,06).

Uit de resultaten blijkt een verschil in darmpermeabiliteit tussen gezonde volwassenen en type-2 diabeten. Onderzoekers bepleiten dat het nut van het meten van intestinale permeabiliteit als diagnostisch instrument in het voorspellen van het risico op diabetes type 2 nader moet worden onderzocht.

Bron:
Cox, A. J., Zhang, P., Bowden, D. W., Devereaux, B., Davoren, P. M., Cripps, A. W., & West, N. P. (2016). Increased intestinal permeability as a risk factor for type 2 diabetes. Diabetes & Metabolism.