Verhoogt niacine het cardiovasculaire risico?

11 Mar, 2024

Er is al enige tijd onduidelijkheid over de rol voor niacine (een vorm van vitamine B3) bij hart- en vaatziekten. Enerzijds zou vitamine B3 de bloedvatwerking kunnen ondersteunen en cholesterol kunnen verlagen, anderzijds zijn er aanwijzingen dat een overschot aan vitamine B3 juist het cardiovasculaire risico kan verhogen. Recente ontwikkelingen wijzen op een mogelijke correlatie tussen de afbraakproducten van overtollig niacine en een verhoogd risico op hart- en vaatziekten. Met name mensen met een specifieke genmutatie zouden meer risico lopen op de nadelige effecten van niacine.

Onderzoekers bekeken middels prospectief onderzoek de relatie tussen niacine-metabolieten en cardiovasculaire problematiek. Hiervoor werd het nuchtere bloedplasma van 1162 stabiele hartpatiënten bepaald en werden ze vervolgens gevolgd in de tijd. Mensen met een verhoogd serumniveau van twee terminale afbraakproducten van overtollig niacine hadden een significant hoger risico op ernstige cardiovasculaire gebeurtenissen in de daaropvolgende drie jaar. Het gaat om de metabolieten N1-methyl-2-pyirdon-5-carboxamide (2PY) en N1-methyl-4-pyridon-3-carboxamide (4PY). De wetenschappers vonden verder een ontstekingsafhankelijk mechanisme dat ten grondslag ligt aan het verband tussen 4PY en cardiovasculaire gebeurtenissen. Mensen met een genmutatie in het rs10496731-gen bleken een verhoogt VCAM-1 te hebben, een bekende bijdrager aan vasculaire ontsteking en atherosclerose. 2PY en 4PY zijn hiervoor bij deze groep mogelijk verantwoordelijk.

Niacine draagt bij aan de energievoorziening middels de aanmaak van NAD. Echter, in overmaat wordt er 2PY en 4PY gevormd. Een overmaat aan niacine kan ontstaan bij een hoge inname van verrijkte voedingsmiddelen of gebruik van een voedingssupplement.

Bronvermelding:
Ferrell, M., Wang, Z., Anderson, J.T., Li, X.S., Witkowski, M., & et al. (2024). A terminal metabolite of niacin promotes vascular inflammation and contributes to cardiovascular disease risk. Nature Medicine:1-11.